Wie ben je en wat doe je bij de Blauwe Kei?
Mijn naam is Ellen van Geel, ik woon in Veghel en kom oorspronkelijk uit Zijtaart. Destijds zat ik in de klas bij Theo Maassen, wat nog steeds leuk is om te vertellen. We komen elkaar nu in de Blauwe Kei wel eens tegen; ik als medewerker, hij als artiest, erg grappig. Over mijn leeftijd kan ik melden dat ik even oud ben als de Blauwe Kei, de echte fans weten dan voldoende… Ik ben al jaren gelukkig getrouwd met Emile en samen hebben we 2 volwassen zoons Tijn en Dries. In 2012 ben ik begonnen aan de balie van het Bespreekbureau. Later werd mijn functie uitgebreid met een stuk Publieksdiensten en nog weer later werd ik ook nog de coördinator van onze 32 vrijwilligers van het serviceteam. Het aansturen van deze toppers vind ik magnifiek om te doen.  

Hoe lang werk je al bij de Blauwe Kei?
Ik werk (ja serieus) alweer 13 jaren bij de Blauwe Kei. Dat ik (en veel van mijn collega’s) al zo lang hier werk heeft maar één reden: het is gewoon de leukste werkplek van Nederland.

Wat vind je het leukste aan jouw baan?
Het sociale aspect binnen deze baan vind ik het allerleukste. Enerzijds houd ik intensief contact met alle vrijwilligers, aan de balie en telefonisch spreek ik heel veel bezoekers en daarnaast koester ik het contact met het fijne team van collega’s.

Hoe zou je de sfeer achter de schermen van het theater omschrijven?
Ondanks dat er enorm hard gewerkt wordt, is de onderlinge sfeer fantastisch. Iedereen doet zijn stinkende best om de voorstellingen zo optimaal mogelijk te laten verlopen en de gasten een mooie theateravond te bezorgen. Maar daarnaast is er ook altijd ruimte voor gezelligheid. Ons Marketingteam verzint steeds weer leuke filmpjes voor op de socials. Dat alle collega’s bereid zijn om daaraan mee te werken zegt een hoop. Wat ik zeker ook niet mag vergeten te noemen is dat er op kantoor een sjoelbak ligt. Daar wordt fanatiek gebruik van gemaakt als iemand even achter z’n schermpje vandaan wil, er is zelfs een competitie ontstaan. Hoe lollig!

Wat kan er allemaal misgaan in jouw baan bij het theater?
Poe, over deze vraag moest ik het langst nadenken. Dat komt omdat er eigenlijk niet echt iets mis kan gaan, omdat we tegenslagen steeds samen opvangen. Wordt een voorstelling last-minute geannuleerd, dan helpen alle collega’s om ervoor te zorgen dat alle gasten met tickets bereikt worden. Is er een serviceteamer ziek, dan vervangt een ander hem of haar. Doet het pinapparaat het niet dan ontvangt een gast een betaallink via de mail, die gewoon de volgende dag pas betaald hoeft te worden. We denken altijd oplossingsgericht.

Als je niet in het theater had gewerkt, wat had je dan gedaan?
In 1995 ben ik afgestudeerd aan het Tilburgs Conservatorium. Ik speel regelmatig bij allerlei gelegenheden als professioneel saxofoniste. Daarnaast geef ik ook saxofoonles. Zonder mijn baan bij de Blauwe Kei zou ik dat allebei nog intensiever hebben opgepakt, nu bevalt juist die combi mij uitstekend.

Wat doe je in je vrije tijd?
Naast saxofoon speel ik ook basgitaar. Een totaal andere ‘tak van sport’ hoewel het allebei muziekinstrumenten zijn. Met onze band Soul Trap hebben we diverse optredens gedaan in de regio. Samen muziek maken is het mooiste wat er is. Om in conditie te blijven ben ik een (bescheiden) hardloopster. Een paar keer in de week ren ik 5 kilometer. Een aantal jaren geleden ben ik samen met mijn man begonnen met roeien bij RV De Meierij. Leuk om weer totaal iets nieuws te leren. Het allerleukste vinden we het om ergens in het mooie Nederland een toertocht te roeien van een kilometer of 20/25. Toeren op de motor doen we ook graag, ik achterop weliswaar. Zalig. 
Muziek maken is fantastisch om te doen, maar naar livemuziek luisteren vinden we ook magisch. We bezoeken graag klassieke concerten, symfonie orkesten zijn favoriet, en dan liefst in de prachtigste zalen met idem akoestiek. De Elbphilharmonie in Hamburg staat met stip op 1.

Wat is de meest indrukwekkende voorstelling die je ooit hebt gezien?
De Achtste Symfonie van Mahler. Het is niet te beschrijven hoe deze muziek binnenkomt. De symfonie begint met een sterk orgelakkoord, gevolgd door Veni Creator Spiritus. Overweldigend, zeker omdat op het podium een XXL orkest zit en er honderden vocalisten, waaronder ook kinderen, meezingen. De bijnaam van deze symfonie is Symfonie der Tausend omdat er (bij benadering) 1000 uitvoerenden zijn. Ik heb deze uitvoering o.a. in de Royal Albert Hall in Londen bijgewoond. Tot tranen toe geroerd was ik.  

Wat is jouw grootste ergernis in het theater?
Hoewel we niet meer om sociale media heen kunnen, blijf ik het erg storend vinden als mensen in het theater foto’s maken of filmen. Schermpjes van telefoons lichten zo enorm op, en mensen vergeten soms de flits uit te zetten, met alle gevolgen van dien. Het is ontzettend fijn als het gezelschap zelf vooraf duidelijk aangeeft dat foto/film niet mag. Heerlijk!

Wat is het gekste wat je ooit hebt meegemaakt in het theater?
Het is al heel lang geleden, maar ik herinner me nog dat de Bloeiende Maagden naakt op het podium stonden en zichzelf overgoten met vanille vla en zo over een schuine helling glibberden. Ja, dat was echt zo gek, dat ik dat nu nog weet.

Welke voorstelling mag je écht niet missen komend seizoen en waarom?
Na het lezen van mijn verhaal zal het niemand verbazen dat ik met muziektips ga komen. De Leif de Leeuw Band op 20 maart is zeker een aanrader, een anders dan anders blues-band met een heel eigen geluid. Afgelopen seizoen ben ik zeer positief verrast door de kwaliteit van Bee Gees by Maincourse. Als je ze nog niet live gezien hebt, ga dat dan beslist doen. Ook kijk ik weer enorm uit naar Cinemusic op 6 december, dit professioneel orkest speelt filmmuziek zo prachtig dat je er helemaal in wordt meegezogen.